Twórca wystawy 10, artysta fotografik Henryk Tomasz Kaiser, przedstawia osobistą interpretację dziesięciu przykazań; przewodnika, który w coraz szerzej zlaicyzowanym społeczeństwie dla jednych jest drogowskazem, pozwalającym znaleźć właściwy kierunek, a dla innych szeregiem zakazów i ograniczeń. W swojej zaskakującej wizji biblijnego kodeksu, traktując jego przesłanie jako integralny element naszej kultury, autor uwzględnia cywilizacyjny postęp, aktualne uwarunkowania życiowe oraz zróżnicowanie społeczeństw.
Każde zdjęcie na tej wystawie uderza bogactwem treści i znaczeń, dlatego warto oglądając te prace, zagłębić się w ich wielowarstwowy przekaz. Poniższe przykłady są próbą uważnego spojrzenia na to, co zostało przez Henryka Tomasza Kaisera przedstawione.
Fotogram Nie będziesz miał bogów cudzych przede mną: spalony krzyż jako symbolika męki fizycznej Chrystusa? Może akt odrodzenia, powstania z popiołów? A może niezgoda na to, by jedna z wiodących religii krzyżowała wyznania inne, ważne dla wielu ludzi? Czy na widocznych w oddali planetach istnieją obce cywilizacje, a jeśli tak, to czy również są tam religie?
Fotogram Nie kradnij: problem dzisiejszych czasów – kradzież tożsamości, podszywanie się pod kogoś innego. Codzienne życie spędzane głównie online; każde kliknięcie zostawia różnorakie ślady, trudne do usunięcia. Palec dotykający ekranu jako symbol zainicjowania kradzieży. Komputer, z którego dokonano kradzieży, jest połączony z innymi komputerami. Tworzy się gigantyczna sieć połączeń i ludzi, którzy są narażeni na kradzież ich dzieł oraz ich tożsamości. Czy to także nasz palec?
Co reprezentuje stwór na fotografii Nie pożądaj żony bliźniego swego? Czy to jest konkretna postać, czy wyłącznie symbol pożądania jako emocji?
Na fotogramach 10 nic nie jest oczywiste. Idąc krok po kroku ścieżką wystawy, wchodzimy w świat artysty, w którym sacrum zderza się z profanum. Patrzeć nie znaczy widzieć. Na tej atrakcyjnej wizualnie wystawie warto zwolnić, zatrzymać się, żeby dostrzec w przedstawionych fotografiach o wiele więcej niż to, co widać na pierwszy rzut oka. To ważny jest szczegół, niuans, ukryty przez autora trop. Nie ulegając rutynowym skojarzeniom i nie traktując tej wystawy jako religijnego przekazu, warto wejść w mentalną polemikę z prowokującym ku temu autorem.
Henryk Tomasz Kaiser – urodził się 13 lipca 1951 roku w Krakowie. Jest absolwentem Politechniki Krakowskiej. Fotografią zaczął zajmować się w latach 70. w ramach Krakowskiego Towarzystwa Fotograficznego. Zdobył około 60 nagród na międzynarodowych i krajowych konkursach fotograficznych. Współpracował z prasą. Kierował Grupą Fotograficzną Centrum, z którą zrealizował szereg działań artystycznych. Z krakowską Piwnicą pod Baranami związane sa jego pierwsze wystawy: Pulsacje (1973) i Bariery (1974). O wystawie Ludzie ulic Krakowa w galerii ZPAF mówi tak: Zawsze interesowałem się człowiekiem – w każdym jest coś innego, ciekawego, niespodziewanego. W 1977 roku został członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików (ZPAF). W 1981 roku wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie początkowo pracował w renomowanych laboratoriach fotograficznych. Od 1987 roku Henryk Tomasz Kaiser fotografuje wyłącznie jako niezależny fotografik, współpracując z agencjami, tzw. bankami fotografii (Stock Agencies). W latach 90. osiągnął rekordową liczbę ponad 1500 publikacji rocznie, co stawia go w tej dziedzinie w światowej czołówce. Jego fotografie można zobaczyć niemal wszędzie – od pocztówek, przez magazyny i kalendarze, po wielkie tablice reklamowe. Wśród wielu firm i czasopism wykorzystujących zdjęcia Kaisera, są np. „National Geographic`, British Airways, General Motors , Microsoft, Simon & Schuster, Advertising Unlimited, Reader’s Digest, Sony, Fuji, Polish LOT. Członek American Society of Media Photographers (ASMP.) Henryk Tomasz Kaiser w 2003 roku powrócił do Krakowa. W 2009 roku wydał album fotograficzny Kraków i My. Jest autorem 21 wystaw indywidualnych.
W twórczości Kaisera odbijają się wyraźnie jego życie i fascynacje: Cała moja twórczość jest wykładnikiem mojego życia. Każda wystawa obrazuje kolejne etapy zachodzących we mnie przemian.