Robienie autoportretów jest jak przekraczanie drzwi, i docieranie do bezpiecznego, nowego miejsca1 Na ścianie o kamiennej strukturze w kolorze morskim wiszą wielkoformatowe fotografie młodych kobiet*. Zmarszczki na kamieniach stają się cielesne, a kontrastujące z ciemną barwą otoczenia nagie ciała zdają się być pozbawionymi skorupek mięczakami wyrzuconymi na brzeg. Twardość i miękkość, siła i delikatność, niezależność…
Polska komunistyczna kojarzy się z szarością: szary człowiek w szarym pejzażu. Szare betonowe elewacje, szyldy reklamowe w nudnych kolorach, brak świateł na ulicach, jednobarwne ubrania z materiałów kiepskiej jakości, brzydkie papierowe opakowania. Atmosferę tę dokumentują – już w nowej rzeczywistości – sepiowe polaroidy Nicholasa Wintera (ur. 1973) z serii „Nowy Wilanów” (2009). Polska po 1989…