W tych obrazach – inaczej niż w całej niemal dotychczasowej twórczości Pawła Żaka – spoiwem całości wydaje się być nade wszystko biel; jak dotąd, jego fotografie były utrzymane w mięsistej, gęstej, ciemnej, mrocznej niemal tonacji. Zamianie tzw. niskiego klucza na wysoki towarzyszy porzucenie wysyconych szarości technik srebrowych na rzecz barw oferowanych przez najnowsze technologie…